Είναι οι στρατιωτικοί ηλίθιε!

Στην πιο κρίσιμη καμπή της πατρίδας μας υπάρχει ένας κλάδος που εξακολουθεί να εμπνέει, να καθοδηγεί και να δείχνει το παράδειγμα σε όλους. Ή τουλάχιστον σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στις αξίες της Πατρίδας, της Σημαίας και του Έθνους.

Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης

Στην πιο κρίσιμη καμπή για τη χώρας μας, εκεί όπου όλα δείχνουν να βουλιάζουν και να χάνονται στα λύματα της κρίσης και του σάπιου πολιτικού συστήματος, υπάρχει ένας κλάδος που εξακολουθεί να εμπνέει, να καθοδηγεί και να δείχνει το παράδειγμα σε όλους. Ή τουλάχιστον σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στις αξίες της Πατρίδας, της Σημαίας και του Έθνους.

Μέσα σε αυτή τη δίνη της κρίσης, όπου τα πάντα έχουν σαρωθεί από τα μέτρα, τα μνημόνια και τις περικοπές, μέσα σε αυτό το περιβάλλον της απόλυτης κατάρρευσης και της κοινωνικής σήψης που απειλεί την πατρίδα μας περισσότερο από τα ελλείμματα, τη χρεωκοπία και την Τρόικα, υπάρχουν κάποιοι που -ενώ έχουν υποφέρει πολλά- εξακολουθούν να αγωνίζονται και να τιμούν τον όρκο που έδωσαν απέναντι στο ύψιστο ιδανικό, την προστασία της πατρίδας μας.

Είναι αυτοί που χθες στην άσκηση Πυρπολητής 8/13 έστειλαν μήνυμα ισχύος και αποτροπής, από στεριά, θάλασσα και αέρα.

Είναι οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων που σε πείσμα των καιρών συνεχίζουν να αγωνίζονται και να προσφέρουν.

Είναι αυτοί που δίνουν τον αγώνα τους στο πεδίο της μάχης, που παλεύουν με τα στοιχεία της φύσης, τις αντιξοότητες της σκληρής καθημερινής και ρεαλιστικής εκπαίδευσης.

Είναι αυτοί που πολεμούν καθημερινά, μέσα σε ένα άρμα μάχης, σε ένα απλό χαράκωμα, που πέφτουν με αλεξίπτωτα, που μαζεύουν τις νάρκες από τον Έβρο, που επιχειρούν μέσα σε ένα υποβρύχιο στα βάθη της θάλασσας ή που πετούν δεμένοι στο κάθισμα ενός μαχητικού αεροσκάφους χιλιάδες πόδια πάνω από τα κεφάλια μας.

Είναι αυτοί που μεταφέρουν ασθενείς, που ανακουφίζουν τους ακρίτες μας στα απομακρυσμένα νησιά, που σβήνουν φωτιές, που σώζουν ανθρώπινες ζωές καθημερινά προσφέροντας κοινωνικό έργο εκεί όπου το κράτος έχει διαλύσει τα πάντα.

Είναι και όλοι αυτοί (αφανείς ήρωες τους λέμε) που συντηρούν, επισκευάζουν, προετοιμάζουν και ελέγχουν κάθε οπλικό σύστημα πριν παραδοθεί για χρήση.

Είναι αυτοί που πολλές φορές πληρώνουν με το αίμα τους την αφοσίωσή τους στην πατρίδα, στον ιερό όρκο που έδωσαν.

Είναι αυτοί που δεν αφήνουν τη σημαία να την πάρει ο αέρας, αλλά αν χρειαστεί πεθαίνουν τυλιγμένοι με την γαλανόλευκη.

Είναι αυτοί που σε λίγες ημέρες θα τιμήσουν την εποποιία του 1940 και που δεν διανοούνται πως μπορεί να καταργηθεί ο εορτασμός της.

Είναι αυτοί που έχουν κερδίσει με το σπαθί τους την εκτίμηση, την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, παρά τον θόρυβο που κάνουν οι θλιβερές μειοψηφίες που αδυνατούν να συλλάβουν τις παραπάνω έννοιες.

Είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν από απεργίες, στάσεις εργασίας, αναρρωτικές άδειες, που δεν έχουν το μανδύα του συνδικαλιστή, του παράγοντα, του κολλητού, του κουμπάρου, για κάνουν τη δουλειά τους.

Είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν τα κόλπα με τις επιδοτήσεις, τις μπουγάδες των εργολάβων, τις ρεμούλες στις πολεοδομίες, που δεν θέλουν μίζα ή φακελάκι για να κάνουν τη δουλειά τους, που δεν συμβιβάζονται με τη μετριότητα και τη στασιμότητα, που δεν κρύβονται, που δεν φοβούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να δηλώσουν παρών όποτε τους ζητηθεί.

Είναι αυτοί που στέλνουν μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση πως όταν και αν χρειαστεί θα είναι εκεί, στην πρώτη γραμμή, έτοιμοι να υπερασπιστούν την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Να τιμήσουν τα ιερά όπλα των Ελλήνων, όπως έκαναν οι πρόγονοί μας σε καιρούς ακόμα πιο δύσκολους από τους σημερινούς.

Είναι αυτοί, που αν όλοι οι άλλοι ακολουθούσαν το παράδειγμά τους, θα είχαμε μια καλύτερη Ελλάδα. Τόσο απλά.

Είναι οι στρατιωτικοί ηλίθιε...

ΠΗΓΗ